WadtKunst 2022
Gezamenlijke expositie van Leden van Z!LT en FRIA
Ruim vijftig kunstenaars laten zich inspireren door het thema WadtKunst. Dat resulteerde in zeer verschillend werk, van schilderijen, beelden en keramiek tot installaties, fotografie en borduurwerk.
De tentoonstelling vond gedurende 3 dagen plaats in de loods van de Zeesleepboot “Holland” aan de Nieuwe Willemshaven in Harlingen. Lutz Jacobi hield een mooi openingswoord en vatte het succes van de expositie al samen met de woorden “Waarom 3 dagen, waarom geen 3 maanden?”.
Een speciaal woord van dank aan: Gemeente Harlingen, Prins Bernhard Cultuurfonds, Het Brouwdok, Harlinger Aardewerk en Tegelfabriek, Zeesleepboot Holland en Jip Ontwerp.
Jan Adamse
Prachtig landschap waarbij de lucht wolken en het licht in de weidsheid van het Wad, zorgt voor een gele glans op de zandplaat.
Als schilder beschikt Jan Adamse over een brede kennis aan materialen en gereedschappen waarbij oude schildertechnieken worden toegepast in een nieuwe beeldtaal.
Jan maakt zowel vrij werk als in opdracht.
Zijn atelier in Sneek beschikt over een aantal recente werken.
Theo van den Akker
Het werk voor WadtKunst: symbool van een vluchtende vogel bij de zee.
Techniek: hoogdruk met polymeer platen.
Theo van den Akker (Zaandam 4 maart 1946) is voornamelijk grafisch kunstenaar, in de technieken: etsen, diepdruk, hoogdruk, en vlakdruk. Andere toegepaste technieken zijn: monumentale wandschilderingen en wandkeramiek. Monumentale opdracht van gemeente en provincie en rijk. Werk in bezit van rijk, provincie, bedrijven en particulieren.
Opleiding als graficus Grafische MTS Amsterdam, Grafische HTS Utrecht.
Uitgevoerde projecten: Wandschildering Schouwburg Marken, Gemeentehuis Zaanstad, Gortershof Zaandijk, Grote grafische projecten Gortershof Zaandijk, Gemeente Zaandam, Keramische projecten Zaanoever symbool voor nieuwe gebouwen langs de Zaan. Sportfondsenbad Zaandam groot keramisch project binnen en buiten. 1980 cultuurprijs voor een gezamenlijk grafische wand in Zaandam. Activiteiten ook als docent grafiek bij div. instellingen, lid geweest van div. kunst commissies.
Frederik van Batenburg
Wilco Berga
Egbert Jan Brink
In de 19e eeuw was een van mijn voorouders ‘strandloper’ voor een Fries zeewerend waterschap. Hij moest volgens zijn instructie samen met de dijkopzichter ‘alle mogelijke vlijt aanwenden om grondige kennis te verkrijgen, zoo van de stroomen als van de diepten voor en langs den zeedijk en bij de hoofden. Zij moeten gestadig acht geven op plaatsen waar het strand aanwint of verliest…’
Met mijn werk op deze tentoonstelling treedt ik in zijn voetsporen. Regelmatig loop ik op Vlieland en Ameland het strand af. Dat moet wel genetisch bepaald zijn. Maar ik kijk met een andere bril naar de zee dan mijn illustere voorvader. Voor mij is het meer een mer à boire, te groot om aan te pakken. Mijn waarnemingen bestaan uit het met verf, inkt en grafiet vormgeven van herinneringen aan een zee in tekeningen, schilderijen en grafiek. In tegenstelling tot de strandloper van het waterschap hoef ik ambtshalve daarover niemand verantwoording af te leggen. Dat maakt wat uit.
Hennie Dijk-Stel
In mijn werk leg ik vast wat er vlak voor mijn voeten ligt.
Langs het waddenstrand: wieren en zwerfvuil.
Daarom heet mijn werk: Afval.
Is dat kunst?
Maar wat heb ik aan kunst aan de muur?
Er moet iets veranderen in de wereld.
Er heerst een grote spraakverwarring, een Toren van Babel lijkt het wel. Wie is er nog te vertrouwen?
We beseffen meer dan ooit dat in ateliers van kunstenaars en aan de wanden van exposities en musea WEL een heldere taal gesproken wordt.
De klare taal van de kunsten, die WEL te vertrouwen is.
Zoals de natuur ook altijd te vertrouwen is.
Maar dan moeten we wel weer een ‘schone soort’ worden. We hebben nieuwe verhalen nodig die ons perspectief verschuiven en ons leren ons met respect te verhouden tot de aarde.
Klein beginnen.
Zelf beginnen.
Geef me een potlood, een gummetje en geduld.
Voor een schets van een nieuwe wereld.
Esther Eggink
Wanneer ik schilder… breng ik (olie)verf met een penseel of iets anders op een ondergrond.
Waarom ik dit doe… om mijn verwondering, bewondering of afschuw weer te geven en te herbeleven. De tijd is hierdoor ondergeschikt, soms zelfs niet meer van belang.
Hierbij laat ik mij beïnvloeden door boeken, films, toneel, muziek en verhalen. Het een kan niet zonder het ander. De persoonlijke helden die hieruit voortkomen zijn terugkerende personen op mijn schilderijen. Maar zeker ook de anonieme mens kan een uitgangspunt zijn.
Ik maak gebruik van krachtige tekenachtige toetsen waarbij het proces minstens zo belangrijk is als het resultaat. Het is voor mij een zoektocht naar de juiste balans tussen niet helemaal af en perfectie.
De 2 schilderijen voor deze tentoonstelling: ‘Wadtoerisme’ zijn geschilderd met olieverf op linnen.
De WACHTENDE mens kent vele verschijningsvormen…!
Evert Esselink
Gwendolyn van Essen
Geboren in de Randstad in 1966 groeide ze op in Noord Drenthe vlakbij de stad Groningen. Verliefd op het Noord Friese landschap en het Wad trekt ze zich graag zomers terug in een van de kerkjes van de stichting Alde Fryske Tsjerken om geïnspireerd te schilderen, tekenen en werken aan grafiek.
Het wad, de schoonheid van het waddenlandschap en de vogels zijn een bijzondere inspiratiebron. De laatste jaren heeft ze zich teruggetrokken in een atelier in midden Drenthe en werkt in Drenthe en Groningen stad.
Haar werk gaat over flora en fauna en dit betreft veelal wilde bloemen en vogels te vinden op het platteland en de wadden. Veel werk is in inkt, gewassen inkt, drukinkt en olieverf op allerlei papiersoorten, doek en paneel. De grafiek met name de kartondruk is een droge naald en ze gebruikt daarbij graag de irisdruk en blinddruk, ook van linosnede. Beweging en vrijheid zijn essentiële bestanddelen van haar zoektocht en belevingswereld in de beeldende kunst.
Theo de Graaff
Na mijn verhuizing naar Harlingen dit jaar ben ik, geraakt door de fladderende vogeltjes aan de kustlijn en in mijn tuin, meer en meer vogeltjes gaan tekenen. Vogels roepen bij mij emoties op: ze gedragen zich afwisselend pienter, trots, verbaasd, guitig, onhandig, chagrijnig of blij. Deze emoties probeer ik weer te geven in mijn ‘wad(t)vogeltjes’ tekeningen.
Manou Haak
Ik ben altijd bezig geweest me te uiten in diverse kunstvormen, dansen, zingen, cabaret, poppentheater, pantomime, fotografie, programmamaker/ presentator bij de radio en schilderen. ”Alles vormt je.”
Mijn opleiding volgde ik aan de Vrije Academie in Den Haag.
“Het leven is een soort composthoop, waarop alles groeit.”
Ik ben gefascineerd door grillige vormen in de natuur.
Knoestige bomen en takken, fladderende spookachtige figuren leg ik voornamelijk vast met olieverf.
Ben geïnspireerd door Marten Toonder, die zijn stripverhalen vaak een mystieke tint gaf… Ollie B. Bommel en Tom Poes.
Aards, met oervormen, organisch, zo vat ik mijn werk samen.
Ben altijd geïnspireerd geweest door het WAD,
Heb 8 jaar op Terschelling gewoond, waar ik drie keer geëxposeerd heb, 2 keer Kunst in de Kerk op Midsland en een keer solo in “Ons Huis” op West.
Vooral het bewegen van de getijden, de stromen, de vormen en de kleuren en geuren probeer ik te verbeelden in mijn werk voor deze expositie het WADT.
Tonnie Haarsma
Bijzonder van het Wad en het wonen in een Waddengebied is het licht! De reflectie van het zonlicht op het water zorgt voor een sterkere, maar soms ook meer diffuse lichtintensiteit dan elders.
Ik vind dat mijn patch-kleed de ervaring van het avondlicht op het Wad enigzins benadert, maar het is niet vanuit die ervaring ontstaan.
Mijn inspiratiebron is puur het materiaal zelf. Ik verzamel al ongeveer 15 jaar afgedankte zijden stropdassen. Ik sorteer ze op kleur, dessin en textuur. Het zijn in de eerste plaats de eigenschappen van deze stoffen die me boeien en het resultaat bepalen.
Ik ontdekte dat er naast de traditioneel Engels/Amerikaanse manier van quilten, veel vrijere opvattingen zijn ontstaan o.a. geïnspireerd door werkstukken van Afro-Amerikaanse vrouwen uit het zuiden van Amerika (Gee’s Bend quilters). Een brede oriëntatie op nieuwe patch-work technieken heeft mijn manier van werken sterk beïnvloed.
Jozef Heesters
Wat heb ik met Het Wad in mijn schilderijen? Ik ben geen thematisch schilder in de zin van nu ga ik het wad schilderen hoe mooi ik het wad ook tegenkom als ongelofelijke ruimte ervaring en als zodanig een inspiratie, de rust als stimulans in mijn gevecht met de dagelijkse materie, de indrukken, het leven.
Voor mij is een “geslaagd schilderij” een schijnbaar rustpunt in van opkomende ideeën en zich opdringende toevalligheden, tijdelijke stilstand, doodtij, het droogvallen met zijn stilte, tijd om je werk rustig te bekijken, de overtollige dingen eruit, de rust die zo ontstaat en zo verder als een ademtocht het wadwater gaat en komt.
Bij het weer terugtrekken van het wadwater drijvende dingen die toch weer terug naar de zee willen gezogen worden.
Happy van der Heide
Dit boek met oude kranten als basis voor dit kunstwerk, vraagt aandacht voor het natuurgebied ‘de Wadden’: platen van zand en slik met droogvallende geultjes. Door delfstofwinning en vervuiling verworden tot een ecologisch kwetsbaar gebied.
WOEDEND WATER
Zwaar weer ziet ’t land tegemoet.
Waarschuwingen bewust ongezien
rijten pijnlijke wonden open.
Een woeste zee is schijnheiligheid zat.
Kotst op ’t land haar overvloed.
Geen toast van vreugde op Nieuwjaarsdag.
(Containerramp MSC Zoë, 01-01-18)
Het laten vergaan van kostbaar goed lijkt te staan voor de vele beschadigde levens. Het maakt de onderliggende structuur zichtbaar. Zichtbaarheid is nodig om ruimte te maken voor een nieuw avontuur.
Hoopgevend is de trend voor een bewuster en duurzamer leven in pure harmonie met de natuur. Een zorg waar we samen verantwoordelijk voor zijn.
Zaden zullen gaan kiemen, ter verrijking voor allen.
Rommy Hofstra
Jan Huitema
Inspiratie voor dit schilderij waren foto’s van de wadbodem. Het is een spel van water en slik. Het zit vol leven. De structuren en kleuren die ontstaan bij eb zijn fascinerend.
In mijn schilderijen uit ik mijn verwondering en bewondering voor de natuurelementen. De microwereld weerspiegelt de macrowereld. Alle leven is met elkaar verbonden.
Het schilderen is een innerlijke verwerking van de foto’s. In het schilderproces speelt het toeval, het onverwachte, een grote rol.
Net als in de natuur.
De schilderijen maak ik op de vloer. Ik loop er omheen met kwasten op lange stokken. Ik gebruik veel water en media die weerstand bieden.
Het schilderij, de materie, de compositie en de techniek ontstaan in een samenspel tussen het doek, het water, de verf en mij.
Dorien Janssen
Clarisa Jeelof
Ik raak geïnspireerd door lichtinval, contrasten en kleurvlakken, door weidse vergezichten strand en water, door mensen en dieren, door het kwetsbare kleine, door het transparante van water en alles wat daaromheen leeft.
Daarnaast ben ik gefascineerd door een maatschappelijk probleem dat ik om mij heen zie: tegenstellingen die steeds sterker lijken te worden. Bijna iedereen heeft een aangeboren behoefte aan contact met anderen. Toch is het net alsof echt contact maken steeds moeizamer gaat, Alsof ons angstige ‘wij tegen zij’-instinct de overhand heeft waardoor we alleen omgaan met gelijkgestemden. Wat ik ervaar is polarisatie en strijd met elkaar. We kijken naar de ander met een spiegel op onszelf gericht.
Kwaststreken, structuren, druipers zijn net zo belangrijk als gelijkenis in mijn figuratieve werk. Door het balanceren op de grens van abstractie en figuratie kan ik vanuit gevoel werken terwijl ik tegelijkertijd blijf analyseren. Mijn kunst draait om dit vinden van de ‘kleurrijke’ middenweg tussen feiten en emotie. Omdat ik van mening ben dat beide even belangrijk zijn, helemaal in deze tijd vol emoties en vooroordelen.
Beeldend kunstenares Clarisa Jeelof (1962) studeerde aan de kunstacademie Minerva en beeldende therapie aan de Stenden/NHL. Ze werkt vanuit haar atelier in Leeuwarden aan objecten en schilderijen met materialen als epoxy, was, klei, encaustic, aquarel- en acrylverf.
Gemma de Jong
Marian Kort
Marian Kort (1950 Stein) woont en werkt in Harlingen en heeft een eigen expositieruimte.
Door de vele creatieve studies in mijn leven beheers ik veel kunstzinnige uitingsvormen die ik ook graag combineer. Regelmatig ben ik met verschillende disciplines tegelijk bezig. Op die manier kan het werk even rijpen.
Vanaf 1984: Schilderijen (Olieverf en Acryl), aquarellen en grafiek
Ik werk vaak met gemengde techniek op hout. Het figuratief abstracte werk wordt gekenmerkt door meestal aardse kleuren. Mijn manier van werken is spontaan, vaak intuïtief. Dit bereikt ik door het aangeleerde los te laten en door zo dicht mogelijk bij de essentie te komen. Soms kan een enkele lijn voldoende zijn om dat weer te geven. Op deze manier is in mijn schilderijen een eigen beeldtaal van symbolen ontstaan. Deze symbolen hebben elk hun eigen betekenis. Zo staan b.v. stoelen en tafels voor mensen en hun relaties. Kommen staan voor nest, warmte, liefde en geborgenheid. Het gaat vaak over het leven, relaties, liefde, eenzaamheid en de dingen die op m’n pad komen. Ook dieren komen regelmatig voor in mijn werk.
Na 2005: Beeldhouwen en keramiek
Vanaf 2005 maak ik beelden van steen, brons, hout en andere materialen. Mijn hang naar keramiek komt van af 1985 regelmatig om de hoek kijken maar ik besloot op een gegeven moment me daar niet verder in te verdiepen tot in 2020. Vanaf dat jaar is er veel keramisch werk ontstaan met verschillende thema’s. Momenteel schrijf ik een kleiboek voor kinderen met foto’s van mijn keramische dieren.
Vanaf 1982: Schrijven
Honderden verhalen, gedichten en kinderboeken zitten in mijn computer. Het laatste jaar ben ik bezig met een autobiografie. Veel materiaal ligt te wachten om verdere uitwerking. Daar zal ik voorlopig nog wel zoet mee zijn. Het naar buiten brengen van mijn ‘schrijfsels’ daar ben ik nooit mee bezig geweest. Dat komt wel ooit.
Kenmerken van mijn werk
– Vaak autobiografisch
– Intuïtief van opzet
– Symbolische elementen
– Combinaties van intuïtief en geometrisch werk
– Structuren en gelaagdheid
– Doorwerkt en realistisch werk of juist heel minimaal, met enkele snelle lijnen
– Mensen zijn vaak verstild of verlegen
– Dieren komen vaak voor in mijn werk
Wouter Koster
Harlingen Art: Elly Lagendijk en Wouter Koster
Toen we de overstap van de verstedelijkte gebieden van Noord en Zuid-Nederland naar Friesland maakten, maakte ons beider kunst een duidelijke transitie door. De schilderijen van Elly Lagendijk hadden de vaak verticale lijnen van bomen en parken, de fotografie van Wouter Koster dezelfde verticalen van stedelijke architectuur. De weidsheid van het Friese platteland en vooral het wad had bijna direct invloed op onze kunst. De verticale lijnen werden vaak horizontale lijnen, en het kleurenpalet veranderde mee. We zijn er beiden van overtuigd dat de invloed van het uitzonderlijke licht en de weidse ruimte onze kunst blijvend zal veranderen, een voortdurende zoektocht waarbij we gebruik maken van de media waar we ons het liefst in uitdrukken. Beeldende kunst kent voor ons geen begin of einde, de interactie tussen ons als kunstenaars en onze omgeving is een voortdurend dynamisch proces waar we beiden onze inspiratie uit halen.
Wouter Koster
Ik fotografeer al vanaf mijn 8e jaar. Mijn vader zag dat ik al vroeg mijn omgeving nauwkeurig observeerde, en stimuleerde me dit vast te leggen door middel van de fotografie. De passie voor de fotografie werd later aangevuld en verder versterkt door de grafische en monumentale kunst waar ik door mijn opleidingen aan de Koninklijke Academie en Den Haag en de Rietveld Academie in Amsterdam mee in aanraking kwam.
Mijn huidige fotografie volgt zelden dezelfde stijl. Ik werk graag bijna studie- en project matig, waarbij ik me vastbijt in een thema of zoektocht die me grijpt, en die ik net zolang uitwerk tot ik gevonden en weergegeven heb wat ik zocht.
Ik kan me verliezen in de patronen en structuren van de architectuur en mechanica, maar ook in de oneindige diversiteit van de natuur, al dan niet beïnvloed door de mens.
Door mijn opleidingen vermengt mijn fotografie zich vaak met de grafische kunst, ritme, structuur en patronen versterk ik door sterke of heel subtiele beeldmanipulatie, om tot het beeld te komen wat ik wil overbrengen.
Giem Kwee
De heldere doorzichtige kleuren van glas, het harde materiaal, wat zichtbaar gesmolten is, alsof het water zou zijn, is weer hard geworden, zodat de cirkel weer rond is.
Elly Lagendijk
Harlingen Art: Elly Lagendijk en Wouter Koster
Toen we de overstap van de verstedelijkte gebieden van Noord en Zuid-Nederland naar Friesland maakten, maakte ons beider kunst een duidelijke transitie door. De schilderijen van Elly Lagendijk hadden de vaak verticale lijnen van bomen en parken, de fotografie van Wouter Koster dezelfde verticalen van stedelijke architectuur. De weidsheid van het Friese platteland en vooral het wad had bijna direct invloed op onze kunst. De verticale lijnen werden vaak horizontale lijnen, en het kleurenpalet veranderde mee. We zijn er beiden van overtuigd dat de invloed van het uitzonderlijke licht en de weidse ruimte onze kunst blijvend zal veranderen, een voortdurende zoektocht waarbij we gebruik maken van de media waar we ons het liefst in uitdrukken. Beeldende kunst kent voor ons geen begin of einde, de interactie tussen ons als kunstenaars en onze omgeving is een voortdurend dynamisch proces waar we beiden onze inspiratie uit halen.
Elly Lagendijk
Al zolang ik mij kan herinneren heb ik getekend en geschilderd. De natuur is daarbij altijd een terugkomende inspiratiebron geweest. Ik probeer een impressie te geven van de emoties en schoonheid die de natuur mij geeft. Lichtinval, structuur en gelaagdheid draag ik over op mijn werk, waarbij mijn abstract / impressionistische stijl mij op natuurlijke wijze ondersteunt.
Ik gebruik verschillende technieken: acryl, aquarel en inkt. Ik werk op papier, houtpaneel en doek, afhankelijk van het effect dat ik zoek. Mijn speciale techniek om met lichtdoorlatende verf te werken heb ik afgelopen jaren steeds verder ontwikkeld. Ik noem dit Licht in Lagen. Door deze techniek verandert mijn werk door de wisselende lichtinval de gehele dag.
Dolly Leemans
Uit het schilderen haal mijn levensenergie, mijn drive.
De afgelopen jaren is het vooral de zee en het landschap dat mij uitnodigt om te schilderen. Vaak heb ik, vooral bij Katwijk, aan zee gestaan met mijn ezel. Sinds ik in Friesland woon loop ik vaak over de zeedijk. Soms met een aquarelblokje bij me. Dan schets ik wat en werk dat later uit in een schilderij. Soms is een beeld dat in mijn hoofd blijft hangen al geno… Zittend op de dijk en starend naar de zee. Geniet dan van alles wat ik zie… Water, luchten, vogels en schepen. De eilanden in de verte. Het is voor mij ook erg belangrijk geweest toen ik ziek was en mijn energie daar kon opladen. En nog steeds…
Het Wad is voor mij leven.
Floor van der Leun
Verontrust wilde ik een beeld maken dat uit zou drukken hoe slecht het is gesteld met ons klimaat.
Ik vertelde daarover aan een vriendin, waarop zij zei ‘Je kan overal wel op tegen zijn en je kwaad maken.’
De uitspraak bleef me bezig houden en daaruit is deze droomboom ontstaan. Een vrij willekeurige keus van dieren, vruchten en planten. Maar alles wat in de droomboom uitgebeeld is, daarvan ben ik diep overtuigd, is onze aandacht en verwondering waard.
Zonder natuur zijn we als mensheid niets.
Floor van der Leun maakt, naast haar beeldhouwwerk, beelden in opdracht en is restaurateur van houtsnijwerk.
Ook geeft zij beeldhouwlessen en workshops; beeldhouwen in hout en kleibeelden.
Zij runt haar kleinschalige bedrijf in Workum.
Marieke van Leeuwen
Het werk van Marieke van Leeuwen kenmerkt zich door de termen: doorleefd, doorwerkt, dol op details. Voor Marieke staat het thema ‘De wereld is vreemd’ centraal in al haar werk. Het leven is vol prachtige dingen en tegelijkertijd is er de broosheid van het bestaan. De grens tussen geluk en wreedheid is flinterdun. Door in haar werk de wereld te bekijken met humor en melancholie wordt deze tegenstelling verzacht.
Marieke past verschillende technieken toe in haar werk; keramiek, schilderijen en sinds kort het gebruik van metaal in combinatie met keramiek. Zij combineert staal met zijn koele uitstraling met kleurrijk keramiek. Marieke past keramiek graag toe op het snijvlak van twee- en driedimensionaal werk.
Marieke ziet haar werk als het vertellen van verhalen. Zo geeft zij vorm aan haar beleving van de werkelijkheid.
Herman van der Made
Beeldhouwen
Voor mijn 80e heb ik gedurende 20 jaar gebeeldhouwd. Ik werkte met zwerfkeien.
Keien gevormd op de grens van bodem en water. De huid geteisterd door de elementen.
Ik zocht ze zelf op plekken waar ze na een reis van duizenden jaren waren aangeland. Ik schouwde de steen, die ik wilde bewerken, en kwam vanuit dat wat in mij leefde in een soort van samenspraak met die steen. Dan vanuit de leegte kwam het beeld op dat ik wilde scheppen. Ik houd van een heldere en sobere vormentaal.
Collages
In 2017 ben ik begonnen met het maken van collages omdat het werken met zwerfkeien te zwaar werd. Bij het maken van collages combineer ik het (zelf)handgeschept papier met bv. gebruikt zeildoek, oude linnen zakken, papier met Japanse karakters en ander materiaal. Ik voltooi mijn werk meestal met zwarte inkt of zwarte resp. witte acryl.
Janna van der Meer
Fotocollages
Het vruchtwater van onze moeders lijkt op zeewater. Alle leven is in zee begonnen. De zee is onze oerstaat.
Mijn beeldend werk gaat over onze relatie met de natuur. In digitale lagen leg ik verschillende foto’s over elkaar heen. Zo ontstaan beelden, die op een nieuwe manier laten zien, hoe alles wat leeft met elkaar verbonden is.
Voor WADTKUNST maakte ik drie fotocollages over het leven en de zee: Oerfloed, Oertiid en Oereangst.
Oerfloed
Dit fotocollage toont de geboorte van een kalf. Door de combinatie met golven, zie je hoe het nieuwe leven in onze wereld aanspoelt. En hoe vloeibaarheid overgaat in vaste vorm.
Oertiid
Fotocollage van een afkalvende koe en een tuin met dahlia’s. Dit is de oertijd. De tijd die begin en einde omspant. In een eeuwige geboorte van al wat is.
Oereangst
Een pasgeboren kalf. Nog verstrikt in de vliezen van zijn moeder. Gecombineerd met bruisend zeewater.
Het dier denkt dat hij gaat sterven (let op het oog links boven). Hij heeft nog nooit adem gehaald en is bang te stikken. Door die oerangst neemt hij zijn eerste teug. Zo wordt hij verbonden met onze wereld.
Janna van der Meer (1969) is beeldend kunstenaar, dichter en tekstschrijver. Ze groeide op in de Friese Zuidwesthoek en studeerde Algemene Literatuurwetenschap aan de Rijksuniversiteit Groningen. Nu woont ze op een biologisch landbouwbedrijf te Haskerdijken.
In 2017 debuteerde ze met haar dichtbundel Wêzen bij Uitgeverij Bornmeer. De laatste jaren legt ze zich vooral toe op beeldend werk, met name digitaal bewerkte fotocollages. De dieren van de boerderij behoren tot haar favoriete onderwerpen.
Jip Meertens
Zwaan Miedema
De constante bedreiging van het leven op aarde is van alle tijden.
Alles stroomt, alles verandert, maar niets gaat verloren.
Alles blijft in de kern bestaan.
Materiaal: ongebakken waddenklei
Techniek: draaien, boetseren
Renée Otter
Toos Pander
Jenny Piso
Biografie, Jenny Piso – multidisciplinair kunstenares
Vanaf haar afstuderen als Grafisch Ontwerper aan Academie Minerva in 2001, werkte Jenny Piso als Art Director in de communicatie-branche. Vanaf 2015 werkt zij als multidisciplinair autonoom kunstenaar in haar atelier in Leeuwarden. Ze gebruikt verschillende (verpakkings)materialen waarbij vorm, materiaal, structuur of textuur haar inspireert.
Piso houdt van tegenstellingen en gebruikt die in haar werk. Ze werkt vrij en intuïtief maar ook conceptueel. Haar kunst is breed georiënteerd, spannend en gelaagd, grappig, speels of kritisch maar ook stoer of dromerig en kwetsbaar.
Ellen van Putten
Naast het maken van objecten en installaties leg ik mij voornamelijk toe op tekenen met de blauwe BICpen en houtskool.
De blauwe pen geeft voor mij de melancholische sfeer die ik wil bereiken, het blauwe uur. De tekeningen geven je een gevoel van weemoed naar iets wat indruk achter liet, een vakantie, een verhaal, een vage droom of een oude liefde …
Een vaak terugkerend thema in mijn kunst is de natuur, van strohalm tot schelp en donsveer tot dennenappel.
Het verhaal van de Mossel en de BICpen
Er liepen eens een mossel en een BICpen op het Wad. Zegt die mossel tegen de BICpen: kun jij tekenen? Ja, zegt de BICpen, dat kan ik zeker. En zo komt het, dat u nu een mossel ziet.
Ellen van Putten, beeldend kunstenaar te Harlingen, geboren in Heemskerk, Noord-Holland, 1962.
Aukje Reitsma
Ik maak kleine intuïtieve tekeningen en schilderijen. Ook maak ik grafisch werk. Dit is mijn enige grote reductie houtsnede. Het wegsnijden van een halve meter hout was teveel voor mijn gewrichten. Daarna ben ik begonnen met sjabloondrukken, eerst groot op het grafisch atelier in Leeuwarden waar ik 10 jaar met veel plezier gewerkt heb, daarna op kleiner formaat thuis. Verder heb ik mij de laatste 25 jaar bekwaamd in het maken van digitale tekeningen.
Van 17 september t/ m 4 december is een sjabloondruk van mij te zien op Expo 2022 in het Academiehuis de Grote Kerk in Zwolle.
Wim Reimert
Niet altijd begint het met een idee. Soms is er al een schilderij dat eerder was gemaakt voor een specifieke expositie en dat deels heel goed zou passen in deze nieuwe tentoonstelling. Deels, maar niet helemaal. Er moest dus wat verdwijnen en vervangen worden door iets nieuws. De oude titel van het werk uit 2018 was HA2018 waarbij HA refereerde aan de stad Harlingen. Een deel van die stad is gebleven, een ander deel werd het Wad. En dus werd de nieuwe titel van het 70×105 cm grote schilderij: Altijd wat op ’t Wad en in de stad. Vissen en vogels, tegels en tableaus, eilanden en weilanden, een walvis zelfs en een vlag, allemaal vastgelegd in acryl op doek.
Gert Jan Slotboom
In algemene zin is de mens in de schilderijen van Slotboom teruggebracht tot zijn meest basale verschijning. Hij geeft de mens weer vanuit zijn persoonlijk perspectief: Eenzaam, kwetsbaar van geest, etc. Ook de teloorgang speelt een belangrijke rol.
Op levensgrote doeken geeft Slotboom de mens onbeschermd en fragiel weer. Rauw en zonder opsmuk, maar bezien met melancholie en mededogen. We kunnen onszelf herkennen in deze, soms confronterende werken. Individueel en toch universeel.
Skiere Sinne II heeft de vorm van een altaarstuk: een drieluik met daaronder een liggend doek.
Op de twee zijpanelen staan twee, ogenschijnlijk, strijdvaardige mannen, die neerzien op het middenpaneel waarop het wad is afgebeeld, welke refereert aan de pure natuur, maar ook aan de Schedelplaats. Onder het middenpaneel is een liggende vrouw (de mens) te zien. Dit doek verwijst naar de dode Christusfiguur in zijn graf.
Erik Sok
Werkopzet: hoe is Friesland bestand of standvastig, in mijn visuele opvatting ten opzichte van de vier seizoenen. Met als uitgangspunt de dijk.
Kim Stabin
Mijn fascinatie voor lijn en vorm, beweging van een lichaam, een gezicht, ronding van kont tot kuit, mannelijke contouren, vrouwelijke zachtheid, ritmes in een landschap, wolken, kleuren in de natuur en vooral gebaren en sfeer hebben mij van kinds af aan gefascineerd. Ik schilder voornamelijk in olieverf op paneel en doek.
Mijn werk voor deze tentoonstelling zijn drie ‘luchtschappen’, zoals ik me die herinner van zeereizen: altijd hetzelfde en altijd weer anders.
Karin Stevers
‘Waddentranen’ zijn ontstaan, door de tranen van ontroering, die bij mij opkomen bij het zien van dit prachtige landschap.
Ook de tranen, die mij ontsnappen, als ik denk aan de bedreigingen, die er zijn voor het voortbestaan van de Waddenzee…
De ‘Waddentranen’ zijn gemaakt van steengoedklei.
Daarna bewerkt met engobe, dit is een gekleurd kleislib.
De tranen weerspiegelen de kleuren, die de lucht boven de Waddenzee kan hebben.
Astrid van Straaten
Als kunstenaar zitten er bij mij altijd plaatjes, in dit geval schilderijen in m’n hoofd. Ik onthoud beelden, maar ook gebeurtenissen die met bloemen en eten te maken hebben.
Een muzikant praat met z’n oren, ik met m’n ogen.
Ik hou van geometrische vormen, het kubisme en schilders zoals Fernand Leger spreken me zeer aan. Dit komt omdat mijn beide grootvaders architect waren en mijn vader tekenaar/illustrator.
Ook heb ik een oogafwijking waardoor ik alles plat zie, geen diepte. Vandaar dat ik goed ben op het platte vlak. Ik zeg altijd, ik ben met een potlood in m’n hand geboren.
De 2 schilderijen waar ik nu mee bezig ben, die af moeten voor deze tentoonstelling hebben veel diepgang. Verder laat ik me er niet over uit, een oordeel is aan de toeschouwer.
De techniek is acrylverf op linnen.
Ter illustratie van deze tekst: een schetsontwerp van het schilderij met als titel: “de klei en wij”.
Jan Tromp
Jet Twijnstra
Hilda van der Veen
3 viltstift tekeningen uit een serie van 4
Ze verbeelden het terugtrekken en schuilen, het kleur bekennen en scherpe lijnen trekken, de zoute tranen, de beklemming en de kern.
Overzee kijken is horizon zien. Hoever je kunt kijken en wat je dan ziet is aan jou.
Over mijn werk in het algemeen.
‘Ik werk veelal in series aan schilderijen en tekeningen, intuïtief en direct.
Kunstdisciplines als installatie, assemblage, video, geluid, performance en taal krijgen naar believen de ruimte.
Het fragmentarische in mijn werk versterkt voor mij de dynamiek en de gelaagdheid van het leidend thema ‘vergankelijkheid’.
De series, elementen en disciplines zijn als eilanden binnen een werkelijkheid.
Al kan ik er niet altijd bij, ik werk met plezier, eigen zin en immer moed.
Reina Visser
Saskia Wagenvoort
In Saskia Wagenvoort’s werk speelt de natuur een belangrijke rol, vaak in de vorm van bloemen, insecten en fruit. Er is in haar werk een groot verlangen naar schoonheid en heelheid, naar stilte… In dit nieuwe werk heeft ze gebruik gemaakt van de schoonheid en stilte van het WAD.
Eerst fotografeert Wagenvoort haar onderwerpen. In alle rust bepaalt ze daarvoor de setting, styling en visagie. Daarna ontstaat door fysieke bewerking van de afgedrukte foto een nieuw beeld. Ze naait en voegt elementen toe. Spelden en naaiwerk gaan als het ware door de huid. Het spel tussen fotografisch vastgelegde realiteit en nieuwe, toegevoegde elementen zorgt voor een beeld dat vragen oproept.
Je ziet niet alleen de schoonheid, de stilte…, maar een extra laag daaronder. Vergankelijkheid en pijn vormen een subtiel maar belangrijk onderdeel van haar werk. Een bitterzoete werkelijkheid… ‘Iedereen is in zijn leven wel door iets of iemand beschadigd en de kunst is om jezelf op een zo’n mooi mogelijke manier bij elkaar te houden’.
Bert Wedman
Luchtspiegelingen in Fryslân hebben bijna altijd te maken met wolken. Wolken in het water gereflecteerd geeft altijd een bijzonder beeld van Fryslân op ’e kop. Maar nu staat de hele wereld op zijn kop. Want klimaatveranderingen zullen verwoestend worden. Te veel en dan weer te weinig water hier, het zal de komende tijd alleen maar toenemen. Als we niets doen gaan we hier wellicht kopje onder. Wadt?
Bert Wedman is als kunstenaar autodidact. Zijn werk hier is een drieluik Wad en Wolken. Hij haalt zijn inspiratie uit zowel de Friese landschappen (ruim, luchtig en vooral horizontaal), als uit de Noorse fjordlandschappen (massaal, kolossaal en vooral verticaal). Het water is hierbij veelal het verbindende element. Hij geeft deze landschappen op expressionistische, dan wel op geabstraheerde wijze weer. Zodanig dat zijn beleving van de natuur tot uiting komt. Ze zijn dan verlost van hun oorspronkelijke geografische werkelijkheid.
Rein Weissenbach
Anke Wijnia
With her painting series the ‘WAD’ Anke wants to take you in her deepest emotions on the canvas.
This inner emotion is transposed to her models and their natural surroundings. Its as of the model is connected to the soil, extracted form the mire, where she’s untroubled devoting her to the water. Her natural environs.
Anke has the ability to connect her emotion with scenic experience, she uses her own pure skills to make this connection.
During the art process Anke is very close with her self and let go the hectic lifestyle, daily worries and caring. This creates a world on its own on the canvas.
“I can’t get any closer to myself”
This translation is found in the “WAD” series, all the terrestrial, physical and emotional connection with the environs results in the splendid artwork which is imagination of pure emotions.
Anke’s takes you with her in het world of the ‘WAD’ and the connection with the water.
*
The word wad is Dutch for “mud flat”. The area is typified by extensive tidal mud flats deeper tidal trenches tidal creeks and the islands that are contained within this, a region continually contested by land and sea.
The landscape has been formed for a great part by storm tides in the 10th to 14th centuries, overflowing and carrying away former peat land behind the coastal dunes. The present islands are a remnant of the former coastal dunes.
Towards the North Sea the islands are marked by dunes and wide sandy beaches, and towards the Wadden Sea a low, tidal coast. The impact of waves and currents carrying away sediments is slowly changing both land masses and coastlines. For example, the islands of Vlieland and Ameland have moved eastwards through the centuries, having lost land on one side and added it on the other.
(Balk, 1971)
Vanuit haar Atelier in de binnenstad van Dokkum ontvangt Anke vele opdrachtgevers uit het hele land.
Model- en portretschilderkunst hebben haar grootste liefde. Kenmerkend voor Anke’s werk zijn haar vlotte schildertoets, het warme kleurenpalet en de gelaagde opbouw, waarbij portret, model en het landschappelijke ontstaan vanuit de ondergrond. Bovenal heeft zij het vermogen om diepe emotie op het doek vast te leggen. Anke werkt met een diversiteit aan materialen en ze maakt zowel vrij werk als in opdracht.
Naast haar portret lessen in Dokkum kunt u een workshop bij haar volgen op diverse bijzondere locaties in het land. Haar werk wordt inmiddels veel geëxposeerd en ze heeft opdrachten uit binnen- en buitenland.
Lianne Wouters
Oesje Zegel
Geboren en opgegroeid in Harlingen bij en op het Wad…
Er zijn zoveel herinneringen opgeslagen aan het opgroeien in Harlingen, en dat in mijn schilderijen te verwerken.
Voor deze Zilt/Fria expositie exposeer ik mijn Wadschilderijen o.a. op een antiek ledikant.
Met de in olieverf en grote penselen geschilderde Wadlandschappen, voel ik mij altijd verbonden.