Biografie Lianne Wouters

De bakermat van mijn creatief denken was mijn vader.
Naast zijn werkzame leven was hij degene, die in zijn vrije tijd met schetsboek , houtskool, penselen en ezel erop uit trok om op een stille plek te gaan schilderen. Als kind verwonderde ik mij over datgene wat hij geschilderd had als hij weer thuis kwam.

Daarbij heb ik nog twee zusjes ,die beiden de St.Joost Academie in Breda hebben gevolgd en die daarna hun eigen weg in de kunst zijn gaan ontdekken.

Dat waren de ingrediënten voor mij ,die ik nodig had om zelf de stap op eigen wijze te kunnen gaan zetten naar het creatief denken en doen.

Ik begon zelf, in eerste instantie, met schilderlessen bij kunstschilder Peter van Houten ( oprichter van de Foudgumse school) de Kunstacademie in Friesland en kunstschilder Meinte Walta , waarna ik later met mijn vader en zusjes op pad ging om “en plein air” landschappen te gaan schilderen.
Wij hebben zelfs nog een tentoonstelling gehad van “de generatie Wouters” in 1989.

Zo begon mijn zoektocht om mijn eigen creativiteit te ontdekken.
Ik ben autodidact en dat geeft mij een volledige vrijheid in denken en doen.

Na een sabbatical periode van 5 maanden in Italië, waarin ik op school Italiaanse taal kreeg, maar waarin ik ook kunstgeschiedenis volgde. De steden waren Rome, Perugia, Bologna en Florence . Mijn oog werd meer en meer gefocust op vormen en beelden in het 3 dimensionale.

Het lijnenspel, de spanning en beweging in de beelden spraken mij zo aan, dat ik direct begon met 3 bronzen beelden van onze dochters.
Het zijn karakter-beelden geworden, waarbij ik vooral zocht naar hun persoonlijkheid om die in tegengestelde lijnen weer te kunnen geven en zo spanning en beweging te kunnen oproepen.

Zo vind ik het fascinerend om beweging en balans soms uit te buiten en er mee te spelen. Die vrijheid heb ik bij het plastisch werken met klei of was.

Toch gaat mijn ontdekkingsreis verder naar nieuwe materialen, bijvoorbeeld speksteen of serpentijn.
Deze stenen, miljoenen jaren oud, inspireren mij om na een lang proces tot een vorm te komen, gedragen door thema’s die mij bezighouden.

De stenen zijn hard, grillig en vormloos, maar ik heb ontdekt, dat de lijnen en lagen in de steen interessant zijn om mijn gevoel en inspiratie er op bot te vieren. Lang kijken naar de steen geeft mij ruimte en verbeelding. Het is voor mij de manier om de steen eerst eens goed te bekijken, te voelen en te ontdekken waar de verschillende lagen in de steen zitten.

Het duurt wel even voordat mijn gevoel, mijn fantasie en ook mijn inzicht gaan inwerken op de steen. De beweging, de spanning, waar ik eigenlijk altijd naar op zoek ben, kan ik niet snel vinden in een steen. Ik zit namelijk in ”een stenen keurslijf ” en mis de plastische souplesse van klei of was.

Het is een bijzondere ontdekkingsreis met mijn vijlen om te zien waar de eventuele mogelijkheden liggen om van zo’n grillige harde steen een vorm te vinden, die aaibaar en kwetsbaar kan zijn.

Het is een lang verhaal, waar zen en noeste arbeid samenkomen om mijn creativiteit te laten stromen, zodat het beeld bij mij een gevoelige snaar gaat raken om verder te werken aan een expressieve vorm. De weg ernaar toe is het belangrijkste, maar ook het resultaat is voor mij van wezenlijk belang.